علامه ملاعلی فاخری متخلص به فاخر، فقیه، ادیب، عارف و حماسه سرای قرن 13 هجری در سال 1188 ه.ش(1224 ه.ق) متولد شد. وی در حوزه علمیه نجف اشرف به تحصیل علوم دینی و فقهی پرداخته و با طی مدارج اجتهاد و مراحل سیر و سلوک عرفانی، با حکم شرعی میرزا مهدی آل کاشف الغطاء از مجتهدین و علمای بنام حوزه ی علمیه نجف اشرف به مازندران و زادگاه خود روستای سنّار، که اکنون از توابع بخش مرزن آباد شهرستان چالوس است، مراجعت نمود. این فقیه توانا ضمن رسیدگی به امور شرعیه منطقه، در ترویج احکام اسلامی و فرهنگ عاشورایی تلاش زائدالوصفی داشته و با بهره‌گیری از قریحه سرشار ادبی و علوم و معارف اسلامی، وقایع زندگی معصومین(ع) به ویژه واقعه عاشورا را به صورت تعزیه و مرثیه در قالب اشعار حماسی و عرفانی به نظم کشیده‌است. گفته می‌شود وی صاحب کرامت نیز  بوده و بسیاری از اشعار مذهبی‌اش را در خلوت عرفانی‌اش می‌سروده‌است.

 تعزیه فاخرو مرثیه فاخراز سروده های آئینی علامه ملاعلی فاخر هستند. ایشان از معاصران و مصاحبان نزدیک آیت‌الله‌العظمی میرزامحمد مجتهد تنکابنی از علما‌ی صدر مشروطیت بوده و با تشویق ایشان بخشی از احکام رساله‌ی عملیه‌ وی را به نظم در آورده‌است. علامه ملاعلی فاخر فقیه و عارفی زمان‌شناس نیز بوده‌است و اشعار حکیمانه‌ای راجع به مسائل اعتقادی و اجتماعی و پندها و فضایل اخلاقی سروده‌است.

  سرانجام این عالم فرزانه و عارف وارسته در سال 1266 ه.ش (1305 ه.ق) دعوت حق را لبیک گفته و به دیدار حق شتافت. آرامگاه ایشان در نجف اشرف در جوار بارگاه  امير مومنين   علي (ع) است.